Ciekawy przepis

Nie, oczywiście nie chodzi o przepis w znaczeniu kulinarnym! Jak niektórzy z Was już wiedzą, znacznie bliżej mi do kodeksów niż do kuchni.  Moim zdaniem, wbrew obiegowej opinii  prawo potrafi być ciekawe i zaskakujące.  Istnieje szereg przepisów, których znajomość  może okazać się przydatna na co dzień. Pamiętacie posty o wakacyjnych wykroczeniach  i nieobyczajnym wybryku?  Z drugiej strony istnieją przepisy,nad których sensem istnienia w polskim systemie prawnym zastanawiają się zarówno teoretycy, jak i praktycy, laicy, zapaleńcy i profesjonaliści. Są także tzw. Przepisy Yeti, każdy prawnik wie, że one istnieją, ale nikt jeszcze nie widział ich zastosowania w praktyce.

Pomyślałam, że może zaciekawi Was, jak wrzucę od czasu do czasu taki przepis, który prawdopodobnie nie zrewolucjonizuje Waszego światopoglądu i nie wywróci życia do góry nogami, ale może kiedyś okaże się do czegoś przydatny.  Chociażby do popisania się jego znajomością.   Wyobraźcie sobie sytuację, kiedy siedzicie  ze znajomymi, albo nieznajomymi w klimatycznej knajpce i nagle wyczerpują Wam się tematy do rozmowy. Zawsze wtedy możecie zrobić bardzo poważną minę i jako ostatnie koło ratunkowe ( albo może i brzytwę to schwytania dla tonącego) rzucić :

Hej! A czy wy wiecie, że  rój pszczół staje się niczyim, jeżeli właściciel nie odszukał go przed upływem trzech dni od dnia wyrojenia? A nuż  zyskacie  podziw i uznanie,  plus 10 punktów do inteligencji i urośniecie w oczach innych. Nigdy przecież nie wiadomo, co może zainteresować rozmówcę.

A tak całkiem na poważnie, jest taki przepis w naszym rodzimym Kodeksie Cywilnym, art. 182 KC,  który stanowi, że:

Art. 182

§1. Rój pszczół staje się niczyim, jeżeli właściciel nie odszukał go przed upływem trzech dni od dnia wyrojenia. Właścicielowi wolno w pościgu za rojem wejść na cudzy grunt, powinien jednak naprawić wynikłą stąd szkodę.

§2. Jeżeli rój osiadł w cudzym ulu niezajętym, właściciel może domagać się wydania roju za zwrotem kosztów.

§ Jeżeli rój osiadł w cudzym ulu zajętym, staje się on własnością tego, czyją własnością był rój, który się w ulu znajdował. Dotychczasowemu właścicielowi nie przysługuje w tym wypadku roszczenie z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia.

Jest to przepis używany tak rzadko, że mało kto tak naprawdę  widział jego zastosowanie. A jednocześnie jest to przepis budzący wiele radości, zwłaszcza wśród studentów prawa, ale nie tylko. Doczekał się nawet swojego fanpage’a na facebooku!

Jeżeli okaże się, że mieszkacie w sąsiedztwie jakiegoś zapalonego pszczelarza, to miejcie na uwadze, że może on wejść na Wasze podwórko w pościgu za rojem. Pamiętajcie jednak, że musi to być pościg, a zatem „gonienie”, „ściganie kogoś” ( chociaż w tym przypadku, chyba raczej czegoś),  „pogoń” ( za sjp.pl) . Nie musicie go wpuszczać, jeżeli będzie swojego roju jedynie poszukiwał. Jeżeli ogarnięty szaleńczą gonitwą zasieje u Was spustoszenie, potłucze wam zalegające na podwórzu gliniane garnki, albo  wytapla w błocie pranie ze sznura, to obowiązany jest do naprawienia wynikłej stąd szkody.

Na koniec jeszcze dodam, że śmichy-chichy, śmichami-chichami, a tak naprawdę przepis ten stał się całkiem niemiłą niespodzianką dla sporego grona osób zdających na aplikację notarialną w 2015r. Na egzaminie pojawiło się bowiem pytanie o to, co się dzieje z rojem pszczół jeżeli osiądzie w cudzym ulu zajętym. Pozdrawiam wszystkich, którzy w gąszczu ponad 1000 artykułów KC i kilku tysiącach przepisów, jakie musieli wykuć na blachę, nie przyłożyli należytej uwagi do tego jednego, bo uznali, że w przyszłej praktyce notarialnej o wiele bardziej przydatne będą dla nich inne przepisy! Pozdrawiam również wszystkich, którym zabrakło jednego punktu do zdania tamtego egzaminu. Jak widać, nigdy nie wiadomo, co i kiedy może  się w życiu przydać.

Dajcie znać czy macie ochotę od czasu do czasu przeczytać jakiś przepis, ot tak po prostu,  dla rozrywki (prawnicy mają czasem skrzywione pojęcie rozrywki), jako ciekawostkę, bez nadmiernego rozpisywania się z mojej strony i dogłębnej analizy doktrynalnej.