Ideę One Little Word (OLW), jednego małego słowa zapewne znacie. Pochodzi od Ali Edwards i mówiąc w skrócie polega na ustaleniu sobie jednego słowa – klucza, drogowskazu na nadchodzący rok. To słowo ma nam wyznaczać kierunki działania, prowadzić nas przez kolejne dwanaście miesięcy. Wyznaczałam jedno małe słowo od 2017 roku. Były to przeróżne słówka, czasem po polsku, czasem po angielsku. W zależności od tego jak mi pasowało.
(więcej…)
Koncepcja jednego małego słowa-drogowskazu na nowy rok bardzo mi się podoba. Korzystałam z niej już w 2017 i 2018 roku. Wtedy już w okolicach sylwestrowych wiedziałam, jaki wyraz będzie mi towarzyszył w kolejnym roku. Tym razem było nieco inaczej. Moje słówko „przyszło do mnie” trochę później. Jeżeli ciekawi Was, jak to się stało, i jakie mam plany na 2019 rok, to zapraszam!
Robisz co roku podsumowanie tego, co się wydarzyło przez ostatnie dwanaście miesięcy? Ja tak. Robię sobie rachunek sumienia, bilans zysków i strat, analizę tego, co mogłam zrobić lepiej. To bardzo mi pomaga. Ale od niedawna mam jeszcze jedną okołonoworoczną tradycję. Kiedy już podsumuję mijający rok, to niezależnie od tego, jaki trudny i nieprzyjemny by on nie był, staram się, żeby zostały ze mną te najlepsze wspomnienia. Dlatego tworzę mój pozytywny rok na zdjęciach. Żeby skupić się na wspaniałych momentach. Zachęcam do tego również Ciebie!
Co dobrego Cię ostatnio spotkało? Za co jesteś wdzięczna?Pamiętaj proszę, o tym, że to wcale nie muszą być nie wiadomo jak kosmiczne rzeczy! Czasem chwila spokoju, kubek kawy z cynamonem, śniadanie na mieście z koleżanką. Czasem po prostu to, że nie jest gorzej niż by być mogło.
Nie wiadomo kiedy zrobił nam się listopad, więc czas najwyższy na podsumowanie października. Miesiąca, który upłynął mi niezwykle szybko, ale tak naprawdę miałam go tylko połowę. Połowę w zwykłym trybie, w który wpadłam od razu z zaległościami!
Jesienny urlop to znakomity pomysł na to, żeby złapać trochę słońca i naładować się witaminą D na kolejne miesiące. W zeszłym roku w listopadzie odwiedziłam Włochy, w tym m.in Rzym i Castel Sant’ Elia (miasteczko, które zrobiło na mnie ogromne wrażenie). W tym roku padło na urlop w październiku, a celem urlopowym została Sardynia.
Połowa miesiąca to na blogu czas na wpis dotyczący trzech małych wdzięczności. O tym, jak ważne jest dla mnie praktykowanie wdzięczności pisałam już wiele, wiele razy. Codzienne zwracanie uwagi na to, co dobrego nas w życiu spotyka, pomaga nastawić się pozytywnie. Bo skoro jest tyle rzeczy, ludzi, zdarzeń, za które jesteśmy wdzięczni, to nie sposób narzekać na drobne przeciwności, które czasem musimy pokonać.
No i mamy październik! Jesień pełną parą. Temperatury w ciągu jednego, wrześniowego weekendu spadły o kilkanaście stopni i zaczął się sezon na botki i płaszcze. Powoli ta jesień zaczyna być też widoczna w barwach otoczenia. Właściwie z dnia na dzień robi się coraz bardziej żółto i złoto. Dla mnie to zazwyczaj był czas obniżonego nastroju, narzekania na to, że dzień jest coraz krótszy. W tym roku, na szczęście jeszcze mnie to nie dopadło. Tym razem lato było dla mnie zdecydowanie zbyt długie i zbyt męczące. Nie tylko pogodowo. Jesień to dla mnie nowe rozdanie.
Okolice połowy miesiąca to u mnie zazwyczaj czas na wpis z serii Tu i Teraz. Ale ostatnio formuła Tu i Teraz jakoś średnio mi odpowiada. Bardzo lubię te wpisy czytać u innych blogerów, ale sama odnoszę wrażenie, że co miesiąc piszę mniej więcej to samo. Pomyślałam, że najwyższy czas na zmiany. Wiem jednak, że bardzo lubiliście te wpisy. Cieszyły się one bardzo dużą czytelnością. Okazuje się, że spora część z Was czyta tego bloga nie tylko dla treści związanych z prawem, ale też dla tych treści, powiedzmy, bardziej „codziennych”. Dlatego będzie coś z kategorii codzienność. Coś dla mnie bardzo bliskiego, coś, co mam nadzieję stanie się również inspiracją dla Was.
Kiedyś na stronie regularnie pojawiały się wpisy z podsumowaniem danego miesiąca i kilkoma planami, pomysłami, celami na następny. Wraz z pojawieniem się serii Tu i Teraz zaniechałam tej praktyki. Myślę jednak, że warto do niej wrócić. Dlaczego? Te wpisy, z jednej strony były dla mnie dużą motywacją do działania. Opowiedzenie o swoich planach na blogu zawsze sprzyjało lepszej samodyscyplinie w ich realizacji. Po drugie, te wpisy stanowiły też inspirację dla Was, Czytelników. Po trzecie, bardzo miło do tych wpisów wraca mi się po czasie. Widzę jak zmieniały się moje plany i marzenia na przestrzeni miesięcy, Widzę, jak sama się zmieniam. To bardzo ciekawe doświadczenie.